Gisteren barstte er een discussie los op Instagram. Lieve mama van Jessie plaatste een foto van haar zoon met de tekst: “Ik ben 5,5 maanden en ik kan nog niet alleen zitten.” Naar aanleiding van het artikel dat Manon schreef op haar eigen blog. Ik had zelf het artikel niet gelezen, maar toen ik de foto voor bij zag komen, met de tientallen reacties eronder, werd ik wel nieuwsgierig.
Ik kan me heel goed vinden in wat Manon zegt. Ook ik betrap mezelf erop dat ik kindjes ga vergelijken met E. Ja, ook ik doe dat, ondanks dat E. eigenlijk vanaf het begin al als een speer gaat.
Ik denk eigenlijk dat iedere ouder het ‘normaal’ vindt wat zijn/haar kind doet, voordat zij de ontwikkeling zien van andere kindjes. Dit is in ieder geval wel zo bij mij. Ik weet niet beter, heb geen een ander kind zo bewust vanaf het begin meegemaakt. Ik houd dus de ontwikkelingslijn aan van E. en ik merk dat ik veel dingen die hij kan, erg normaal vind. En al snel blijken veel dingen eerder een uitzondering dan een regel te zijn.
E. zijn mijlpalen
Omrollen, tja ik durf dat eigenlijk niet eens te zeggen. Maar van buik naar rug al vanaf 2,5 maanden en van rug naar buik met 4,5 maanden. Met 4 maanden kon hij al los zitten en hij houdt met 4,5 maanden oud zijn eigen fles vast. Ik maak vanaf 5 maanden staand foto’s van hem al leunend tegen tegen de bank. Hij trok zich met 6 maanden op aan de bank of been of iets anders waar hij houvast aan heeft en wat niet al te hoog is. Hij kruipt nu echt als een speer, 7 maanden. Tijgeren heeft hij helemaal niet gedaan. Staat nu ook steeds vaker los met de foto’s maken en hij zet sinds twee dagen stapjes langs de bank.
Dat hij erg vlot is, dat hoor ik van iedereen. Waar we ook zijn. Zelfs op het kinderdagverblijf. En daar zien ze natuurlijk heel veel kindjes voorbij komen. Ik ben me er niet altijd goed van bewust geweest dat E. snel gaat. Dat hij bijvoorbeeld zo vroeg zijn fles al zelf vasthield was voor mij erg normaal. Tot dat andere de opmerking maakte: “Doet hij dat al!?”
Ik ben natuurlijk erg trots op hem, maar ergens vind ik het ook ‘jammer’ dat alles zo snel gaat. Ik ben druk met school en werk naast het mama zijn. En dan gaat mijn kleine ook nog eens als een speer! Ik heb het gevoel dat ik veel dingen mis en ik niet optimaal geniet van zijn babytijd.
Helaas zijn er ook mensen die hun frustratie van hun eigen kind op mij afreageren. Door negatieve reacties te plaatsen onder mijn foto’s bijvoorbeeld. Ik vraag me dan altijd af wat hier het nut van is. Ja, ik ben trots op wat hij kan en wat hij doet en dat deel ik graag. Als het je niet bevalt, ga dan gewoon weg!
Ondanks deze instelling, bedenk ik me nu wel 10x voor ik iets van E. plaats. Dat hij zich al aan de bank optrekt en nu dus ook stapjes doet heb ik bijvoorbeeld helemaal niet gedeeld.
Nu lijkt het alsof ik vind dat het allemaal heel erg uitzonderlijk is wat hij doet, maar dat valt reuze mee. Ben gewoon trots op alles wat hij nu al in zijn korte leventje heeft bereikt! Het is nu al wel zo ver dat ik bepaalde mensen niet meer persoonlijk vertel over de ontwikkeling van E. omdat ik weet hoe daar op wordt gereageerd. Ik moet daar eigenlijk maling aan hebben. Want als ik iets wil delen of aan iemand wil vertellen, dan moet ik het natuurlijk gewoon doen. De mensen die mij en E. wel willen volgen vinden het hartstikke leuk!
Deborah (mama van Jessie) heeft de tag: ‘Mijn kind kan nog niet’ in het leven geroepen. Naast de vele dingen die E. wel kan, kan hij natuurlijk ook een heleboel niet! Een nacht slapen zonder dat hij zijn hoofd aan het bedrand stoot bijvoorbeeld. Erg druk en bewegelijk, niet alleen wakker maar ook in zijn slaap. Hij heeft qua voedingen echt nog wel zijn flesjes nodig. Ondanks hij fruit, groente en brood/een koekje tussendoor krijgt. Zijn flesjes heeft hij gewoon nog nodig. En het is geen wonder kind, i know, maar bewust mama zeggen doet hij niet. Ik weet eigenlijk ook niet of hij dat nu al zou ‘moeten kunnen’, maar ik zie regelmatig filmpjes voorbij komen met: “Hoorde ik dat nou goed!?” Dus vandaar dat ik hem toch maar even benoem in dit rijtje. 
Wat ik wil zeggen is dat het niet uitmaakt wat je kind allemaal doet en wanneer. Je moet ook niet altijd willen vergelijken. En dat is iets waar ik me ook schuldig aan maak. Het is nou eenmaal zo en ieder kind ontwikkelt zich op zijn/haar eigen manier. Het is allemaal leuk dat E. zo snel gaat, maar ieder kind heeft zo zijn snelle periode. Ik kijk er niet raar van op als E. ineens stilstaat. Geniet gewoon van je eigen kind uiteindelijk gaan ze allemaal wel doen wat ze moeten doen. En so what als ze iets wat later/eerder doen dan gemiddeld.
Betrap jij jezelf er ook wel eens op dat je aan het vergelijken bent?
Het is toch eigenlijk belachelijk dat je niet mag “pronken”met je grootste trots en dat is je kind. Het is over het algemeen toch alleen maar lief bedoeld dat je als trotse mama dit wil delen, niet zozeer voor de reacties “sjeeee wat snel”maar meer gewoon leuk!
Ik zal dat ook zeker blijven doen en zie ook wel in dat Lola met sommige dingen vlot is en andere dingen gewoon lekker gemiddeld, who cares als ze alles uiteindelijk maar kan is veel belangrijker haha.
En Wat ik hier ook al terug las, dat als je kindje heel snel alles wilt kunnen is de kans groot dat je een gefrustreerd kindje af en toe hebt omdat hij of zij er lichamelijk domweg nog niet aan toe is al is de wil er wel, dat levert af en toe flinke huilpartijtjes op.
Gewoon lekker doen wat je wilt, als mensen het niet aanstaan ontvolg ontvolg!!
Liefs margot
Klopt wat je zegt! Vince is bijna 16 maanden en stapt nog steeds niet. Hij kan wel goed woordjes zeggen en dingen benoemen. Ik maak me er nog geen zorgen over…
Pfffffff wat herkenbaar. Ik word ook enorm moe van al die discussies en mama-oorlogen die zich op het social media afspelen. En natuurlijk betrap ik mijzelf er wel eens op dat ik vergelijk, naast dat het soms frustrerend is, is het ook iets wat ik überhaupt niet mag doen gezien de vroeggeboorte. Daarom ben ik vaak wel extra trots als onze Leia wel iets kan wat een op tijd geboren kindje nog niet kan op hetzelfde termijn, maar dat ga ik niet benoemen naar de ander. Waarom? Zodat de ander zich rot gaat voelen? Nee, laten we wat liever zijn voor elkaar, de wereld is al gemeen genoeg.
Gewoon lekker doorgaan zoals je dat deed. Je doet het met veel positiviteit. Dat er mensen zijn die ervoor kiezen om negatief te reageren, tja, daar doe je niets tegen. Maar het is hun jaloezie, hun onzekerheid, hun negativiteit. Zij kiezen ervoor om het op een negatieve manier te benaderen. Ik volg jou en de kleine schat in elk geval met heel veel plezier. Dus gewoon lekker doorgaan.
Wat een negativiteit met al dat vergelijk.
Ik ben sinds 4 weken mama. Dus voor mij is het sowieso allemaal nieuw en kan dus helemaal niets vergelijken.
Wel van vroeger groep 8: een hoop kids uit mijn klas gingen naar het VWO en daar werd door ouders opgeschept ‘die van mij gaat naar het VWO’. Je kent dat wel.
En uiteindelijk zijn ze allemaal terug gezakt naar havo of mavo.. Ik bedoel maar..
In plaats van dat men trots is voor elkaar, dat is toch veel leuker!
#ikbentrotsopjouwkind ofzo dan maar in het leven roepen..
Continue doe je het, onbewust maar toch. Zeker ook omdat de kinderen in onze omgeving ongeveer van dezelfde leeftijd zijn. Toen ik drie jaar geleden naast een oude vriendin stond die me vroeg of mijn zoon al kroop, kreeg ik het zelfs even benauwd. Ik was dan ook heel blij toen ze zei: “Ah, das toch niet erg, de mijne kruipt ook nog niet. Kunnen we nog lekker even van de rust genieten.”
Mooi artikel! Hier leerde Jessie in krap een maand tijd van buik naar rug en rug naar buik. Volgens vele is dat snel. Hij kan ook veel, maar de dingen die hij echt wilt maar nog niet kan frustreren hem. Dat deel ik bijvoorbeeld niet, dat hij gillend een dag door komt en ik ondertussen ook gillend gek word… Dat vertel ik ook niet. Hij is nu 1 dag in de week bij mijn moeder, en niet omdat ik hem kwijt wil maar daar kan hij andere prikkels opdoen en andere dingen leren. Alleen maar je mama zien was in zijn geval niet genoeg. Kijk dat hij al vanaf week 2 doorslaapt (maar ook echt!) en nu slaapt van 20:00 tot 10:00 tsja haha. Hij lacht sinds zijn derde week bewust. Zoveel dingen die hij wel kan maar ook zoveel welke hij nog niet kan. Ik ben nu eindelijk op het punt… Hij doet alles in zijn eigen tempo!
Dikke kus van ons.
Ons zoontje was met sommige dingen ook erg vlot. Ik voelde me dan soms best bezwaard ten opzichte van andere moeders. Bijvoorbeeld een vriendin van me heeft een zoontje van 4 maanden ouder en soms deed hij dan iets, en dan een week later kon ons zoontje het ook. Dat voelde dan best wel lullig om dat te zeggen.
Maarja, moeders moeten ook eens proberen om er inderdaad niet zo’n strijd van te maken 😉 Want het is tenslotte niet eigen verdienste als je kindje iets eerder kan… Ieder kind ontwikkelt in zijn eigen tempo 😀
Ik word ook zo moe van het vergelijken! Ik doe er zo min mogelijk aan mee en probeer gewoon trots te zijn als Ivar weer iets kan, of dat nou vroeg of laat is. Wat mij betreft gaat het overigens toch allemaal te snel.. 🙁 Lopen/zitten/praten gaan ze uiteindelijk (bijna) allemaal wel doen!
Wat een schattig kindje….
Ben er maar trots op wat hij nu al allemaal kan doen.
Geniet ervan.
Oh, echt dat er mensen zijn die anderen niets gunnen. Mijn dochter liep ook al met 9 mnd oud..
Ze was uit haar bed geklommen terwijl de bodem van het ledikantje bijna de grond raakte.
Met bijna alles was ze snel.
ik word zo moe van dat wedstrijdgefoe van sommige moeders! Haha! Je hoeft maar te zeggen, mijn kind kan dit en je hoort meteen : ohhh de mijne kan dit en dit al! Jouwe nog niet?
Goede tag! Ik zal eens gaan kijken!