Hoe maak ik mijn dreumes zindelijk? – Deel 1

Regelmatig zie ik de vraag: “Hoe maak ik mijn kind zindelijk?” Voorbij komen. Ik deel daarom met jou in delen hoe de zindelijkheidstraining bij mijn dreumes J. van 18 maanden verloopt. Benieuwd?

Heb je haast ofzo?

Nou ik niet, mijn kinderen blijkbaar wel. Met mijn zoon E. bijvoorbeeld durfde ik een aantal maanden voor zijn tweede verjaardag met hem naar buiten zonder luier. Hoe dat is gegaan lees hier.
De gemiddelde leeftijd dat kinderen (overdag) zindelijk zijn is tussen de 2,5 en 3 jaar. Ondanks dat J. er ver onder zit, leek het mij wel leuk om je mee te nemen met haar zindelijkheidstraining.

Waar begin je?

Ik kan mij voorstellen dat je geen idee hebt waar je moet beginnen. Het begon allemaal toen ik een potje voor haar kocht toen ze 13 maanden oud was. Niet om meteen te beginnen hoor, maar ik had ‘m dan gewoon vast in huis. J. is een heel leergierig en pittig meisje dat best wel wat kan hebben. Ik kon het daarom ook echt niet laten om haar op 13 maanden oude leeftijd op het potje te zetten. Gewoon om te kijken hoe ze zou reageren. Zou ze het überhaupt wel durven? Zou ze er mee gaan spelen? Of blijft ze netjes zitten? Ik was gewoon benieuwd. Tot mijn grote verbazing bleef ze heel netjes zitten en deed ze meteen al een plasje!

Ik ben een luie trainer..

Je zal het niet geloven (vooral omdat mijn zoontje ook zo vlot was), maar ik ben ongelooflijk lui. De maanden nadat ik het potje in huis had, heb ik er nauwelijks tot helemaal niet meer naar om gekeken. Dat ondanks dat ik van mijn oma en mijn moeder regelmatig te horen kreeg dat J. het heel goed aangaf als ze moest poepen en ze nu wel op het potje gezet kon worden. Ene oor in, andere oor uit. Ik deed er niets mee, omdat ik haar gewoon nog te jong vond. Kan toch nooit dat ik daar nu al serieus mee bezig moet zijn. Ze is best wijs, maar zindelijk worden is toch wel echt next level!

Ik kan het altijd proberen..

Tot ik op een dag lekker vroeg thuis was met de kids en ik J. tegen de bank aan zag leunen en haar ‘poepe‘ hoorde zeggen. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar voor ik het wist trok ik haar maillot uit, knoopte ik haar romper los, trok ik haar luier uit en zette ik haar op het potje. Ze begon te huilen en ik snapte precies wat er aan de hand was. Ze moest wel poepen, maar durfde het gewoonweg niet. Ik dacht ik kan nu 2 dingen doen. Haar laten poepen in haar luier of kijken hoe dit verder gaat. Ik ben nu toch op tijd thuis dus geen stress. Proberen kan altijd toch? Zo gezegd, zo gedaan.

Ik lijk wel gek!

Ik liet haar zo in haar blote billen rondlopen en had haar uitgelegd dat als ze moest plassen dat ze dat dan in het potje moest doen. Waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? “Ik lijk wel gek, kijk wat ik een kind van 1,5 jaar oud sta uit te leggen.. Denk ik nou echt dat ze zo snel zindelijk gaat worden?” Maar goed, ze zei toch echt zelf dat ze moest poepen.. Dus ze heeft ergens wel door wat er gaande is niet waar?

Het werd een soort van potjes-dans. Steeds ging ze zitten en toen stond ze weer op. Soms zat ze op het potje en voelde ze dat ze weer moest poepen en toen was het weer huilen. Ik ging toen naast haar zitten en uitleggen dat het echt niet erg is en dat ik bij haar ben, maar dat interesseerde haar niet. Poepen op het potje ging het gewoon echt niet worden.

Was dat een plasje?

J. vervolgde weer haar potjes-dans, terwijl ik nog steeds ernaast zat. Ondertussen was mijn aandacht al niet meer bij haar, want ze stond toch steeds op en ging daarna weer zitten. Voor ik het wist kwam ze zitten en hoorde ik ineens een plasje! Ze keek me aan met die grote kijkers en er kwam een big smile te voorschijn. “Jaaa je hebt een plasje gedaan! Applaus voor J.!”

Zindelijk? She got this!

Nu besefte ze zelf ook wat ze had gedaan en dat was zo leuk om te zien. Nadat ik het potje had geleegd, ging verder mijn ding doen. Zo warrig als ik ben, was met mijn hoofd al weer bij hele andere dingen tot dat ik voorbij het potje liep en zag dat er weer een plasje in was gedaan. Ik ging zelfs nog even aan mijzelf twijfelen.. “Ik had het potje toch net geleegd? Of ben ik nou gek?” Nee, ze heeft gewoon NOG een plasje gedaan zonder dat ik het door had!!

Thuis geen luiers meer overdag

Vanaf dat moment realiseerde ik mij dat ze het gewoon zelf onder controle had. Dit is gewoon de eerste stap om zindelijk te worden. En wat heb ik gedaan? Vrijwel niets. Een teken dat ze er gewoon echt klaar voor was! Ik vraag haar wel regelmatig of ze moet plassen hoor, maar dan krijg ik een hele bijdehante ‘Nee’ te horen. En soms zegt ze wel ‘ja‘ en gaat ze op het potje zitten, maar dan hoeft ze helemaal niet. Maar als zij voelt dat ze moet, dan gaat ze zelf wel op het potje zitten om te plassen. Dat heeft ze dus in ieder geval zo goed als onder controle.

FYI

Ik ben mij er maar al te goed van bewust dat we er nog lang niet zijn en dat er een kans bestaat dat ze een terugval zal krijgen, maar dat neemt niet weg dat ik super trots ben op wat ze nu al kan! Zindelijk worden is ook echt per kind afhankelijk en gelukkig is niet ieder kind hetzelfde. Het is ook absoluut geen wedstrijd, daar ben ik natuurlijk helemaal niet op uit. Ik ben benieuwd wanneer ik het volgende deel ga kunnen schrijven. Lees je dan weer mee?

Liefs,

Nova