Baby no. 2 is on her way!

Ja, jullie lezen het goed. Ik ben zwanger en verwacht in de zomer baby no. 2!  Super blij dat ik ben, heb ik het toch even een tijdje moeten verwerken. Benieuwd waarom? 

Persoonlijk

Wat ik nu ga vertellen is erg persoonlijk. Ik deel normaal gesproken geen persoonlijke verhalen op mijn blog, maar dit wil ik toch graag met mijn lezers delen.

Ziek, zwak en misselijk

Ik voelde mij een hele tijd verschrikkelijk. Eerst dacht ik dat het een buikgriepje was, maar toen dat net iets te lang aanhield besloot ik toch maar een zwangerschapstest te doen: negatief. Niet lang daarna had ik weer mijn menstruatie, dus sloot ik een zwangerschap uit. Totaal geen eetlust en als ik wat at viel het gewoon zo verkeerd. Ik schoof het toen maar op stress, lekker makkelijk. Tot dat ik op een nacht misselijk wakker werd en ik dezelfde ochtend nog besloot om weer een test te doen. Het zal toch niet? Wederom negatief en ik had daarna weer mijn menstruatie. Nou een zwangerschap is het dus ECHT niet, anders was het nu wel duidelijk geworden.

Nou nee, helaas niet. Want ik voelde mij er niet beter op. Ik kon hele dagen slapen, had geen energie voor E. of voor het huishouden (ja zo erg was het al) ik voelde mij enorm schuldig en wist niet eens waardoor het kwam. Toen het spugen als maar erger werd, werd ik steeds banger. Weer een test gedaan en weer negatief. Wat is er toch mis met mij? Ben ik ernstig ziek? Ik besloot naar de huisarts te gaan om mijn bloed te laten testen om zo achter meer informatie te komen.

“Gefeliciteerd, u bent zwanger. Het HCG hormoon in uw bloed is torenhoog!”

Uh, pardon? Zwanger? Wat? HCG hormoon? Torenhoog? Hoe dan!? Allerlei vragen en ik begreep er niets van. Al verklaarde dat wel waarom ik zo ongelooflijk ziek was. Om er achter te komen hoe lang ik zwanger was, moest er een echo worden gemaakt. Een dag erna kon ik al terecht bij de verloskundige waarbij ik ook liep toen ik zwanger was van E. Dat moment was zo spannend. Ik had namelijk geen idee wat ik zou aantreffen, maar alles zat er al op en eraan en ik bleek al bijna 3 maanden zwanger te zijn. Je kan je vast wel voorstellen hoe ik mij gevoeld moet hebben. Totaal in de war en enorm angstig, maar zo dankbaar. Het is onbeschrijflijk.

En nu?

En nu ben ik lekker aan het genieten van het kleine meisje dat nu al 17 weken aan het groeien is in mijn buik. Ik ben in de eerste week van juli uitgerekend en ben nu lekker druk bezig met alle voorbereidingen voor de komst van mijn kleine prinsesje. Wat is het toch leuk om weer voor een baby te mogen shoppen! Alle kleine schattige baby items, ik kan er werkelijk waar geen genoeg van krijgen. Met de misselijkheid gaat het iets beter. Ik geef nu minimaal 1 keer per dag over (sorry voor de details, maar ik had een periode dat het minimaal 5 keer was) en ik ben weer twee kilo aangekomen nadat ik 7 kilo kwijt was. Dus zit ik nu 5 kilo onder mijn start gewicht. Al is dat dan weer niet zo erg, aangezien ik 10 kilo (!!) zwaarder was dan voor mijn zwangerschap van E.

Nerveus

Ik moet eerlijk bekennen dat ik erg nerveus was voor het bekendmaken van de zwangerschap. De foto’s heb ik twee dagen geleden gemaakt, maar ik moest mij er mentaal op voorbereiden om het ook daadwerkelijk te plaatsen. Bij E. heb ik nooit openbaar gemaakt dat ik zwanger was. Sterker nog, ik heb toen zelfs mijn Facebook verwijderd en mijn vriendinnen pas met 7 maanden zwangerschap verteld dat ik een kindje verwacht. Dit omdat ik helemaal niet lekker in mijn vel zat wegens de omstandigheden (en schuif het op de hormonen? ;)). Dit keer zijn de omstandigheden ook niet ideaal, maar ik heb enorm veel spijt dat ik niet heb genoten van de zwangerschap van E. en dit neem ik mijzelf niet meer af! Ik geniet er volop van en ben enorm dankbaar voor dit mooie wonder. En dat mag iedereen weten! Ik had namelijk niet verwacht dat ik dit ooit nog eens mee zou mogen maken en al helemaal niet zo snel.

Er zal gauw een update volgen!

Liefs,

Nova